MİLLİ İRADE, SEÇİMİ DEĞİL, KOALİSYONU ZORLUYOR

Mill? irade yerine, daha çok “genel irade, genel oy, seçmen iradesi” gibi kavramlar kullanılmakta hukuk ve siyaset biliminde. Ama bizde özellikle TBMM’de sayısal çoğunluk sahibi politikacılar, “mill? irade” deyimini tercih eder. AK Parti, bunun en uç örneği olup, bir tür “milli irade fetişizmi” yaptı. Bu nedenle, 7 Haziran’da ortaya çıkan sonucun gereğini yapma, AKP için anayasal yükümlülük yanı sıra, bir ahlâk? ödev ve kendi kendine tutarlılık testi.

Kısaca, “milli iradeye saygı”, sandıktan çıkan sonucun gereğinin yapılmasıdır.

Cumhurbaşkanı (CB), seçim kampanyası sırasında, kendisinin ve hukuken eski partisinin bütün yaptıklarını anlattı; geleceğe yönelik iddialı projelerini açıkladı. (Dahası, bu konuda, eski partisi ve Başbakan ile paralel bir kampanya yürüttü). Ama seçimden % 11’lik bir kayıpla çıktı.

Bunun anlamı şu: “AK Parti, Türkiye’yi artık tek başına yönetemezsin!” İşte, mill? irade bu, gerçeklik zemininde.

Ne var ki, CB, 7 Haziran’dan bu yana, her vesile ile yapmış olduğu konuşmada, muhalefet partilerini uyarma gereği duydu.  Oysa, onların görüş açıklama ve tavır belirleme dışında herhangi karar alma ve/ya bunları uygulama olanağı yoktu.

Kendisi, Başbakanı görevlendirme konusunda tam üç hafta gecikti.

Görevlendirdiği kişi, hemen yurt dışı seyahate çıktı… Partilerarası ciddi koalisyon görüşmeleri bayram sonrasına kaldı. Haliyle, 45 günlük sürenin dolmasına yaklaşık bir ay kalmış olacak…

“Erken seçim sopası”nı her vesile ile kullanan sayın Erdoğan, kırk beş günlük süre içinde  Hükûmet kurulamaz ise, “ haydi oyun bitti” diyecek…

Oysa, “dur” diyen ve –kendi deyimiyle- haddini bildiren, yine kendi seçmeni.

CB, geçen Pazartesi yine “iftar konuşması”nda, “milletin tahammülü azalıyor” dedi. Hangi konuda tahammül azalıyor? Eğer hükûmeti kurma konusunda ise, seçimlerin üzerinden 36 gün geçtiği dikkate alınırsa, tercihlerini seçim sandıklarında ortaya koymuş olan seçmenler, kime kızıyor olabilir? Başbakanı sadece 4 gün önce belirlendiğine göre, bu bir özeleştiri olarak da alınabilir. Ya da şöyle yorumlanabilir: Olası seçim ortamını yaratmak için Başbakan atama işlemini bilinçli olarak geciktirdi.

Hükümeti kurma süresi olarak öngörülen 45 günlük sürenin amacı, partileri seçime değil, koalisyona zorlamak. Yani, seçim olanağı bir amaç değil, bir araç.

Hatırlatalım: Yasama seçimlerinin Cumhurbaşkanınca yenilenmesini öngören 1961 Anayasası md.108, hem süreyi fazla uzun (18 ay) tutuyordu; hem de seçimlerin yenilenmesi için, Başbakan+Cumhurbaşkanı+Meclis Başkanları yetkili idi.

1982 düzenlemesi, 1961’in işlevsiz kalan ve uygulama olanağı bulunmayan md. 108’e bir tepki olarak yazılmış ve kısaltılan süre, hükümetin kurulamaması nedeniyle ortaya çıkacak siyasal istikrarsızlığın önüne geçme amacını öne çıkarmakta.

Kısacası, TBMM Başkanlık Divanı’nın oluşmasından itibaren 45 gün içerisinde Hükümetin kurulamaması durumunda seçimleri yenileme seçeneğinin öncelikli amacı, yeniden seçimler yoluyla siyasal istikrarsızlığı uzatmak ve derinleştirmek değil, seçmen irade doğrultusunda bir an önce yönetimin oluşmasıdır.

Bu nedenle, medyada, sıkça “erken seçim”i dillendirenler, Anayasa ve demokrasi gereği olması gerekeni değil, -belki de- bir kişinin yapmak istediğini meşru kılmaya çalışıyor veya buna araç oluyor, bilerek veya bilmeyerek…

Başta Cerattepe ve Yeşil Yayla gelmek üzere, ülke genelinde çevre ve doğa için direnenler, flora ve fauna dahil “Türkiye bayramı” için mücadele veriyor. Homo sapiens, ancak yaşamın bileşenleri içerisinde var olabilir. Ne var ki, flora ve faunayı yok eden de, “trafik canavarı”nı yaratan da, insanın kendisi. “Türkiye bayramı” bilinci yolunda kıyımsız ve katliamsız nice barışçıl bayramlara!