İbrahim Kaboğlu İbrahim Kaboğlu
Parlamenter rejimi ve hükümeti kaldıran 2017 değişikliği, CB’nin Anayasa’nın uygulanmasını, Devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını “gözetme yetkisi” ni, “temin etme” olarak pekiştirdi.
Uygulama ise tersi yönde. İşte güncel bir örnek:
“Merkezi yönetimle yerel yönetim el ele vermezse, dayanışma halinde olmazsa o şehre herhangi bir şey gelmez. Hatay’a geldi mi? Şu anda Hatay garip kaldı.” Birinci yılında depremzedeler önünde ayrımcılık itirafı ve tehditle oy istemi.
Kısa bir bellek tazelemesi, buraya nasıl gelindiğini görmek için gerekli.
6 Şubat s.04.17 …
Parti Başkanlığı Yoluyla Devlet Başkanlığı ve Yürütme (PBDBY);
– enkazlara ilerleyen saatlerde ulaşamadı; ama, 8 saat süreyle bant daraltması yaptı ve beton yığınları altında can çekişenler, yakınlarıyla iletişim kuramadı…
-Askeriyeden yardım istemedi.
-İlgili yasaları hemen uygulamaya koymadı ve 36 saat sonra OHAL ilan etti; TBMM ise, 82 saat sonra onayladı.
-Depremlerin yaralarını sarmak için ilgili mevzuatı ve OHAL Kanunu’nu etkili bir biçimde uygulamak yerine, ilgili ilgisiz onlarca OHAL Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi (CBK) çıkardı.
-CBK-126 ile, tarıma elverişli arazileri ve ormanları yerleşime açtı. Bu CBK, yasa önerisi bile hazırlanmadan doğrudan TBMM Genel Kurul’unda Anayasa’ya aykırı bir biçimde yasalaştırıldı.
35. gün
Depremlerin 35. gününde enkazlarda yaşam belirtileri sürerken CB, seçimleri 35 gün öne çekti. Haliyle, 18 Haziran’da yapılacak seçimlere kadar, Devlet’in bütün güç ve olanaklarını depremzedeler için seferber etmek yerine ülke seçim havasına sokuldu. Bakanlar görevlerinden çekilmeden milletvekili adayı oldu.
Barınma ve altyapı vaatleriyle depremzedelerden oy istendi.
Çevre ve Şehircilik Bakanı, İstanbul’da çay, çorba ve sandviç dağıtıyordu seçmenlere, depremzedeler içecek su bulamazken.
Ya yasama? Eğer TBMM dağıtılmasaydı, deprem yaralarının sarılmasına katkı ötesinde (ANAYASA-DER/TBB/TMMOB/TCHD paydaşlığında) katılımcı bir yöntemle hazırlanan ve 6 Nisan günü TBMM Başkanlığına sunulan Türkiye Afet Yönetimi Kanun Teklifi belki de yasalaşacaktı.
31 Mart
14 ve 28 Mayıs seçim kampanyalarının – enkaz altındaki cansız bedenlere basılarak- konusu suç oluşturan eylemlerle nasıl yürütüldüğü belleklerde…
Şimdi ise, 31 Mart için şantaj yoluyla ‘oy tacirliği’ yapılıyor.
Değinilenler, seçim öncesi ortam ve koşulları üzerine fikir veriyor: seçmenin tercihini, özgür iradesi ile belirleyemediği ve siyasal yarışma koşullarının eşit olmadığı bir süreç.
Temin değil, bozma
Ya madde 104’ün 6 yıllık uygulaması? “Devlet organlarını düzenli ve uyumlu çalıştırmamak” , PBDBY kurgusunun özeti.
Buna Cumhurbaşkanlığı Hükümet sistemi (CBHS) denmesi bile, bir resmi dezenformasyon. Çünkü, hükümet lağvedildi; Anayasa andı gereği CB yok; sistem ise hiç.
Bu nedenle, demokrasiye ulusal ve yerel ölçekte birlikte odaklanılmalı:
Zira, cezasızlık, itiraf ve keyfilik, PBDBY sonucu:
Cezasızlık kimin için?
-Ülke yağmacıları,
-Kent rantçıları,
-İnsan haklayıcıları.
İtiraf ne?
“ne istediler de vermedik?”: ilk on yılın itirafı.
“CB, anayasa suçu işliyor”. İlk 15 yıla ayna.
“İstanbul’a ihanet ettik”, 25 yılın özeti.
“Oy yoksa hizmet de yok”: 3. onyıl tasarımı.
Keyfilik üçlüsü ise; ayrımcılık, hesap vermeme ve liyakatsizlik.
Umut için…
Şimdilik umut kaynağı, halk(demos). “kişi+parti+Devlet” birleşmesinden güç alan ikilinin kin ve nefret tohumları eken ayrıştırıcı söylemleri, eylem ve işlemleri karşısında halkın büyük çoğunluğu, “inadına barış ve birliktelik”ten yana. Bilişim teknolojisi ise, “mezhep ve ırk“ alaşımlı bir totalitarizm inşasına kapalı; yeter ki demokratlar, olup biten üzerine doğru bilgi edinsin, sağlıklı düşünsün ve eyleme dönük dayanışma halkalarını genişletsin! Özetle umut, PBDBY ile Türkiye’nin yönetilemeyeceği farkındalığında.
6 Şubat’ın 369 gününde bile kayıp sayısı bilinemediğine göre unutmamak için, yapılan ve yapılmayan üzerine bellek, sürekli tazelenmeli.
İbrahim Ö. Kaboğlu (BirGün, 8 Şubat 2024)